In de Verenigde Staten alleen al zouden met behulp van CCS miljoenen metrische tonnen koolstofdioxide (CO2) op jaarbasis kunnen worden opgeslagen, die anders in de atmosfeer terecht zouden komen. Dit is een van de weinige technologieën waarvan bewezen is dat ze uitstoot aanzienlijk kan verlagen in sectoren waarin koolstofarm werken moeilijk is, zoals de industriële sector en zware industrieën.
De vraag is: Hoe kan de afvang en opslag van koolstofdioxide breed worden ingezet om de uitstoot sneller te verminderen?
De afgelopen drie jaar heeft ExxonMobil het concept van CCS-“hubs” in industriegebieden onderzocht. Deze hubs bevinden zich in de buurt van geologische opslaglocaties, zoals lege olie- en gasreservoirs. Wij zijn van mening dat de tijd rijp is voor grootschalige samenwerkingsverbanden tussen Amerikaanse overheidsinstanties op elk niveau, de privésector, academici en lokale gemeenschappen. Samen kunnen we een “innovatiezone” creëren om de CCS-processen veel sneller te laten verlopen.
Wij denken dat Houston de aangewezen plaats is voor een dergelijke onderneming, aangezien het een van de grootste industriegebieden van de VS is en de grootste import- en exporthaven voor internationale handel van het land, onder andere voor de handel met Europa.
Er zijn twee kenmerken die van Houston een ideale locatie maken voor de afvang en opslag van CO2: Houston heeft veel emissiebronnen en ligt in de buurt van geologische formaties in de Golf van Mexico, waar grote hoeveelheden CO2 veilig permanent opgeslagen kunnen worden. Het Amerikaanse Ministerie van Energie schat in dat er aan de Golfkust van de Verenigde Staten voldoende opslagcapaciteit is om 500 miljard ton CO2 op te slaan. Dit omvat de totale uitstoot afkomstig uit Amerikaanse industrieën en elektriciteitsopwekking van meer dan 130 jaar, volgens gegevens uit 2018.
ExxonMobil is van mening dat de Verenigde Staten een CCS-innovatiezone kan creëren langs het Houston Ship Channel en de omliggende industriegebieden. Het zou mogelijk zijn om alle CO2-uitstoot afkomstig uit petrochemische faciliteiten, elektriciteitsopwekking en productie in de regio op te vangen. De CO2 zou met behulp van buizen in de natuurlijke geologische formaties worden ondergebracht, die zich honderden meters onder de zeebodem bevinden.
Grote plannen, grote voordelen
Het zou een enorm project worden, waarvoor de collectieve steun van zowel de industrie als de overheid noodzakelijk is. De gecombineerde investering zou naar schatting een bedrag van $ 100 miljard of meer bedragen.
Maar er zouden evenveel voordelen aan zitten: eerdere projecten tonen aan dat er, als het juiste beleid van kracht is, een infrastructuur in Houston gebouwd zou kunnen worden die in 2030 veilig en permanent 50 miljoen ton CO2 per jaar zou kunnen opslaan. In 2040 zouden 100 miljoen ton opgeslagen kunnen worden.
Het concept zou een doorbraak kunnen betekenen voor het gebruik van CCS. Niet alleen Houston zou hiervan kunnen profiteren en in 2050 energieneutraal kunnen zijn, de Verenigde Staten zouden er in hun geheel voordeel uit kunnen halen. Behalve dat het mogelijk is om een van de grootste bronnen van industriële uitstoot in ons land efficiënt koolstofarm te maken, op deze manier zouden ook duizenden nieuwe banen worden gecreëerd en bestaande banen worden beschermd. Ook belangrijk: door middel van CCS kunnen maatschappelijke kosten aanzienlijk meer verlaagd worden dan met behulp van andere uitstootverminderende technologieën, in het bijzonder in de productiesector.
De lessen die we leren van de CCS-innovatiezone in Houston kunnen in andere delen van het land worden ingezet waar soortgelijke industriegebieden bestaan en die zich nabij geschikte CO2-opslagruimtes, zoals in het Midden-Westen of elders aan de Golfkust van de Verenigde Staten.
Een gezamenlijke inspanning, gebaseerd op Houston’s reputatie als energie-innovator
Als “energiehoofdstad van de wereld” hebben er in Houston al veel verschillende soorten energie-innovaties plaatsgevonden. In het gebied rondom Houston wonen meer dan 12.000 werknemers van ExxonMobil, waaronder ikzelf.
ExxonMobil bevindt zich in een unieke positie om het concept van deze innovatiezone in Houston vooruit te helpen. Wij zijn wereldleiders op het vlak van CCS, aangezien wij wereldwijd in totaal al meer antropogene CO2 hebben opgevangen dan wie dan ook. Wij beschikken ook over een uitgebreide expertise op het vlak van reservoirbeheer en behalen al tientallen jaren successen bij grootschalige projecten.
Zo’n ambitieus project als een innovatiezone in Houston vereist echter een gezamenlijke inspanning.
Er moet worden samengewerkt tussen ambtenaren op landelijk, staats- en lokaal niveau – de “gezamenlijke aanpak van de hele regering” die de regering-Biden voorstaat. Er is steun van het bedrijfsleven uit alle sectoren en van de gemeenschap voor nodig. Het project moet worden gefinancierd door zowel de overheid als de privésector. Eveneens moeten de wet- en regelgevingskaders worden verbeterd, zodat investeringen en innovatie mogelijk worden gemaakt. Daarom hebben wij een aanpak per zone voorgesteld, die lijkt op andere publiek-private initiatieven die zijn uitgevoerd om economische groei te vereenvoudigen of andere maatschappelijke uitdagingen aan te gaan.
Een van de belangrijkste uitdagingen is tegenwoordig om de risico’s voor klimaatverandering in te perken en tegelijkertijd aan de vraag naar betaalbare energie te voldoen voor de producten waar we dagelijks gebruik van maken.
De rol van beleid
Wij prijzen het besluit van president Biden om opnieuw toe te treden tot het Akkoord van Parijs, een raamwerk dat ExxonMobil van meet af aan heeft gesteund. Wij zijn van mening dat CCS een belangrijk onderdeel zou moeten uitmaken van de Amerikaanse strategie om de doelstellingen van het Akkoord van Parijs te behalen en zou moeten worden opgenomen in de nationaal bepaalde bijdragen van de regering. Tenslotte heeft het Internationaal Energieagentschap gezegd dat “een netto-uitstoot van nul behalen praktisch onmogelijk is” zonder CCS.
Er is echter nieuw beleid noodzakelijk om de investeringen die vereist zijn om CCS zodanig te stimuleren dat de doelstellingen van het Akkoord van Parijs kunnen worden behaald. De overheid moet een duurzame regel- en wetgeving creëren en beleid invoeren dat directe investeringen in CCS en soortgelijke initiatieven stimuleren als de initiatieven die al zijn ondernomen om uitstoot te verminderen. Een marktprijs voor kolen vaststellen is belangrijk om de duidelijkheid en stabiliteit te bieden die nodig zijn om investeringen te stimuleren.
Vooruitblik
De doelen van het Akkoord van Parijs bereiken is een grote uitdaging, waarvoor nieuwe technologieën, nieuw beleid en nieuwe denkwijzen nodig zijn. Een CCS-innovatiezone in Houston zou een enorme stap in de goede richting zijn.
In de komende weken, maanden en jaren zal ExxonMobil in gesprek blijven gaan met de sector, overheid, academici en leiders van de gemeenschap, die hard nodig zijn om dit concept waar te maken. Ik kijk ernaar uit om met hen samen te werken en CO2-uitstoot wereldwijd te verminderen, om te beginnen hier, in mijn woonplaats Houston.
Verklaringen over gebeurtenissen, omstandigheden, plannen en doelstellingen in de toekomst zijn slechts voorspellingen. De daadwerkelijke resultaten die wij in de toekomst boeken, waaronder plannen en resultaten voor CCS-projecten, uitstootverminderingen, de ontwikkeling van zakelijke kansen op het vlak van CCS, markten en de uitkomst van technologische ontwikkelingsprojecten kunnen vanwege een aantal factoren wezenlijk verschillen van de voorspellingen. Hieronder vallen onder meer wetswijzigingen en wijzigingen in belastingen en regelgeving, waaronder milieuverordeningen, de mogelijkheden om nieuwe technologieën tegen concurrerende prijzen op de markt te brengen, de ontwikkeling van beleid en wetten voor de prijs van kolen, lokale, nationale en mondiale markten voor CO2-afvang en -opslag, een tijdige verstrekking van overheidsvergunningen, politieke sancties, internationale verdragen, onverwachte technologische ontwikkelingen, algemene economische omstandigheden, waaronder ook recessies, onvoorziene moeilijkheden en andere factoren die hier, in item 1A, besproken worden. Risicofactoren voor het formulier 10-K (jaarrekening) voor het jaar dat is geëindigd op 31 december 2020 en onder de titel “Factoren die impact hebben op toekomstige resultaten” op de pagina Beleggers van onze website op www.exxonmobil.com onder de titel Nieuws & Hulpmiddelen. De voorspellingen in dit bericht zijn gebaseerd op schattingen, plannen en doelstellingen die door het management te goeder trouw zijn gemaakt met ingang van de datum waarop dit bericht is uitgebracht. Wij zijn niet verplicht om deze verklaringen in de toekomst aan te passen.
